Pikërisht 50 vjet më parë ata betoheshin për të dashur njëri-tjetrin, për t’u qenë besnikë dhe për t’u mbështetur njëri-tjetrit për gjithmonë.
Dhe sot, herët në mëngjes, pasi u vesh, gruaja shkoi në kuzhinë për të përgatitur një mëngjes të mrekullueshëm për të dashurin e saj.
Pasi preku sobën, burri i saj hyri në kuzhinë. “Mos prek asgjë! Nuk do gatuash sot!
Ne jemi së bashku prej 50 vjetësh, le të bëjmë këtë ditë të paharrueshme.” Dhe ai i dha një buqetë trëndafilash të butë. Gruaja e uli fytyrën drejt petaleve. Për një moment, aromë e ëmbël e preku atë. “Por nxito! Nxito të vishesh, kam shumë uri…” Ata nisën të ecin nëpër rrugët e njohura. Ata i donin ato rrugë në qytetin e tyre.
Pasi hanë mëngjesin në një kafe, çifti shkoi në një vend të njohur në park. “Të marrim një varkë dhe të ushqejmë mjellmat në liqenin?” propozoi burri. Ata lundruan për një kohë të gjatë, duke u kënaqur me shpendët fisnikë dhe natyrën e artë të vjeshtës që kishte ngjyrosur të gjitha pemët në park. Përpara se të errësohej, burri tha: “E dashur, a mund të shkojmë? Unë mund të ha diçka.” Viktor e shikoi orën e tij: “Ide e mirë. Le të shkojmë! Kam një surprizë për ty.” – “Cila surprizë?” – Rita ishte e befasuar. – “Do ta shohësh!” Ata u kthyen nëpër rrugicat e ngushta të qytetit.
Bashkëshorti e udhëhoqi gruan e tij në një oborr atmosferik, të ndriçuar nga garlandat. Një vajzë administratore i priti ata me mirësjellje dhe i ftoi të hynin brenda. – “Kjo është surpriza. Fëmijët tanë hapën një restorant të vetin! Ja, hyni!” dhe hapi derën. Rita i mbushi sytë nga habia:
“Është e bukur!” – tha ajo me admirimin. Prindërit u pritën nga një tavolinë e rregulluar mirë, dhe në dhomë kishte shumë lule të freskëta. Fëmijët dhe të afërmit i përshëndetën çiftin për 50-vjetorin e martesës dhe u dhuruan dhurata. “Po të mundesha të ktheja kohën pas, do të kthehesha në momentin kur ishim atje në park dhe do të përjetonim këto 50 vjet përsëri! Të dua!” – tha burri dhe e puthi gruan e tij.