Madje, këto sinjale nga aromat mund të përdoren potencialisht për diagnostikimin e hershëm të sëmundjeve.
Disa sëmundje kanë aroma kaq të dallueshme sa mund të perceptohen menjëherë.
Për shembull, fryma e pacientëve me diabet mund të ketë aromë fruti ose “mollë të kalbur” për shkak të akumulimit të ketoneve.
Dështimi i mëlçisë shpesh jep aromë myku në frymë ose urinë, ndërsa aroma e amoniakut mund të tregojë për sëmundje të veshkave.
Gjithashtu, disa infeksione, si kolera, shkaktojnë aroma karakteristike tek jashtëqitjet, ndërsa tuberkulozi bën që fryma të ndjejë si birrë dhe lëkura si karton i lagur.
Po ashtu, qentë, me një nuhatje deri në 100,000 herë më të fortë se njerëzore, janë trajnuar për të zbuluar kancer, diabet, Parkinson, sulme epileptike dhe të tjera.
Shkencëtarët po vazhdojnë zhvillimin e testeve që shfrytëzojnë këto ndryshime për diagnostikimin e sëmundjeve si goditje në tru, Parkinson, diabet, madje edhe malari, duke e bërë aromën një burim të ri informacioni për diagnostikim të hershëm dhe përmirësimin e shëndetit tonë.